རྒྱལ་རབས་ཐོག་མའི་དེབ་ཐེར་ལས་ཧྲང་དང་ཀྲུང་ཏུའི་ཡི་གདམས་ངག་བསླབ་བྱའི་སྐོར།

རྩོམ་སྒྲིག ཉི་མ་ཚེ་རིང་། ཡོང་ཁུངས། 《གཙུག་ལག་པོད་བཞི་མ་དང་བསྟན་ཆོས་ལྔ་ལས་ཚིག་རྐང་ཉིས་བརྒྱ་བ》 བཤེར་འབེབས། རིན་ཆེན་ཚེ་རིང་།

《尚书·商书·仲虺之诰》

用人惟己，改过不吝。

གཞན་གྱི་དགོངས་འཆར་ལེན་པ་ནི་རང་གི་བསམ་འཆར་བཞིན་དུ་གོལ་བ་ཡོ་བསྲང་བྱེད་པར་འཇུངས་པ་མེད་པའོ།།

以义制事，以礼制心。

རྩ་དོན་གྱིས་དོན་གཅོད་པར་བྱ་ལ། གུས་སྲོལ་གྱིས་སེམས་གཅུནཔར་བྱའོ།།

能自得师者王，谓人莫己若者亡。好问则裕，自用则小。

ཕྱོད་ཅན་བཤེས་གཉེན་ལ་བསྟེན་མཁན་ནི་རྗེ་བོར་གྱུར་ཐུབ་ལ། རང་ལ་འགྲན་བསྔོ་བ་མེད་ན་ཕམ་ཁ་རག་གོ། འདྲི་བར་དགའ་མཁན་ནི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཁེངས་ཤིང་རང་ཐིག་ཆེ་བ་ལ་ནི་ཤེས་བྱས་ཕོངས་སོ།།