མེང་ཙི་ལས་ཀུང་སུན་ཁྲོའུའི་ལེའུ་སྟོད་ཆ།

རྩོམ་སྒྲིག ཉི་མ་ཚེ་རིང་། ཡོང་ཁུངས། 《གཙུག་ལག་པོད་བཞི་མ་དང་བསྟན་ཆོས་ལྔ་ལས་ཚིག་རྐང་ཉིས་བརྒྱ་བ》 བཤེར་འབེབས། རིན་ཆེན་ཚེ་རིང་།

无恻隐之心，非人也；无羞恶之心，非人也；无辞让之心，非人也；无是非之心，非人也。恻隐之心，仁之端也；羞恶之心，义之端也；辞让之心，礼之端也；是非之心，智之端也。

སྙིང་རྗེའི་སེམས་མེད་ན་མི་མིན་ལ། ངོ་ཚ་མི་ཤེས་ཚེའང་མི་མིན་ནོ། ། བཟོད་སྒོམ་མེད་ན་མི་མིན་ལ། བདེན་རྫུན་མི་ཤེས་ཚེའང་མི་མིན་ནོ། ། སྙིང་རྗེའི་སེམས་ཡོད་ན་བྱམས་སྐྱོང་གི་འགོ་ཚུགས་པ་དང་། ངོ་ཚའི་སེམས་ཡོད་ན་དྲང་བདེན་གྱི་འགོ་ཚུགས་སོ། ། བཟོད་སྒོམ་་གྱི་སེམས་ཡོད་ན་གུས་ལུགས་སྲུང་བའི་འགོ་ཚུགས་པ་དང་། བདེན་རྫུན་གྱི་སེམས་ཡོད་ན་ཤེས་རིག་ལྡན་པའི་འགོ་ཚུགས་སོ། །

昔者曾子谓子襄曰：“子好勇乎？吾尝闻大勇于夫子矣：‘自反而不缩，虽褐宽博吾不惴焉；自反而缩，虽千万人吾往矣。’”

སྔ་དུས་སུ་ཙིང་ཙི་ཡིས་ཙི་ཞང་ལ་སྨྲས་པ། ཁྱོད་རང་དཔའ་ངར་ལ་དགའ་འམ། བདག་གིས་ཁུང་ཙིས་དཔའ་ངར་ཆེ་བའི་སྤྱོད་པ་གླེང་བ་ཐོས་མྱོང་བ་ནི། ཁྱོད་རང་གིས་རང་ལ་དཔྱོད་དང་བདེན་པ་རང་ལ་མེད་ཚེ་མདུན་དུ་མི་སེར་ཕལ་བ་ཡོང་ཡང་བདག་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་མི་སྐྲག རང་སྐྱོན་རང་བརྟག་བྱས་ནས་བདེན་པ་རང་ལ་ཡོད་ཚེ་མདུན་དུ་མི་སྟོང་ཕྲག་ཁྲི་ཕྲག་ཡོད་ཀྱང་བདག་མདུན་དུ་སྐྱོད་དོ་ཅེས་སོ། །